ਡਰ

ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਅਕਸਰ

ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਚੌਕ ਵਿਚ

ਟਕਰਦੀ ਏਂ

ਮੈਂ ਜਦੋਂ ਵੀ ਤੇਰੇ ਵੱਲ

ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ ਤਰਾਂ ਦੇਖਦਾਂ

ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਤੇ ਉਰਦੂ ਦੇ ਸ਼ਿਅਰ

ਵਾਂਗ ਹਸਦੀ ਏਂ

ਮੈਂ ਤਕਨਾਂ ਤੇਰੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਵਿਚ ਇੱਕ ਸਵਾਲ

ਕਿਥੇ ਮਿਲੇਂਗਾ ?

ਤੈਨੂੰ ਚੰਗਾ ਭਲਾ ਪਤੈ...

'ਤੇਰਾ ਸੁਪਨਸਾਜ਼'

ਤੈਨੂੰ ਰੰਝੇਟੇ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਮਿਲੇਗਾ

ਕਿਸੇ ਜਾਗੀਰਦਾਰ ਦਾ ਸੀਰੀ...

ਖੇਤਾਂ ਦੇ ਖਾਲ ਦੀ ਵੱਟ ਖੋਤਦੇ ਭਗਤੂ ਦੀ ਤਰਾਂ |

ਜਿਸ ਨੂੰ ਅੱਜ ਤੱਕ ਨਹੀਂ

"ਕਾਲਿਆਂ ਹਰਨਾਂ ਰੋਹੀਏਂ ਚੜ੍ਹਨਾ" ਦਾ

ਕੱਟੇ ਨੂੰ ਮਣ ਦੁੱਧ ਜਿੰਨਾਂ ਲੇਸ.........

ਪਿਆਰੀ ਕਵਿਤਾ

ਮੈਨੂ ਤੇਰਾ ਅਸਲੀ ਹਾਸਾ

ਤੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚਲਾ

ਝੂਠਾ ਸਵਾਲ

ਬੜਾ ਤੰਗ ਕਰਦੈ

ਕਿਤੇ ਤੈਨੂੰ ਝੂਠੀ ਨਾ ਕਹਿ ਦੇਵਾਂ

ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਡਰਦੈ |

----ਇਕ਼ਬਾਲ ਗਿੱਲ------

ਸਿਰਲੇਖ ਰਹਿਤ

ਆਪਣੀ ਜੇਬ ਤੇ ਹੱਥ ਮਾਰ

ਮੈਂ ਅਜਕਲ ਬੜਾ ਹੀ ਖਿਝਨਾ ਵਾਂ,

ਮੇਰੇ ਹਰ ਵਾਰ ਕਲਮ ਹੱਥ ਲਗਦੀ ਏ

ਨਹੇਰਨਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ........

ਜਿਸ ਨਾਲ ਮੈਂ ਕੁਤਰ ਸਕਾਂ

ਉਹ ਨਹੁੰ

ਜੋ ਇਨਸਾਨੀ ਪੇਟ

ਆਦਮ ਖੋਰ ਜਾਨਵਰ ਵਾਂਗ

ਭੁੱਖ ਲਈ ਪਾੜਨਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ....

ਜਿਨਾਂ ਪਤਾ ਲਗਾ ਲਿਆ ਹੈ ਮੁੱਲ

ਸਾਡੇ ਅੰਦਰਲੇ

ਲੋਹਾ, ਜਿੰਕ, ਤੇ ਦੋ ਤਿਹਾਈ ਪਾਣੀ ਦਾ |

ਇਸ ਕਲਮ ਦਾ ਕੀ ਕਰਾਂ ?

ਇਹ ਤੇ ਟੁੱਟ ਜਾਵੇਗੀ

ਬੇਦੋਸ਼ੇ ਨੂੰ

ਮੌਤ ਦੀ ਸਜਾ ਸੁਣਾਉਂਦੇ

ਮੁਨਸਿਫ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਵੀ |

-----0------

ਜਿੰਦਗੀ ਨਾ ਸੋਚ

ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਦਰ ਤੇ ਕਦੇ

ਤਮੰਨਾਂ ਵਿਹੂਣਾ ਠੂਠਾ ਰਖਾਂਗਾ,

ਮੇਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਨਾ ਸੁਪਨਿਆਂ ਤੋਂ ਖਾਲੀ ਸੀ

ਨਾ ਮੁਹਬਤਾਂ ਤੋਂ ਬਾਂਝ ਹੋਈ ਹੈ

ਨਾ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ਇਛਾਵਾਂ ਰਹਿਤ

ਹਾਲੇ ਤੇ ਪਥਰ ਨੇ, ਸੰਵੇਦਨਾਵਾਂ ਨੇ,

ਸੋਚ ਹੈ, ਨਾਹਰੇ ਨੇ, ਸਿੱਟੇ ਨੇ,

ਮਾਨਵ ਨਸਲ ਨੇ ਹਾਲੇ

ਪਾਰ ਕਰਨੇ ਕਈ ਪੜਾਅ

ਤਦ ਤੱਕ ਅਲਵਿਦਾ ਆਖਣ ਜਿੰਨੀ ਵੀ ਫੁਰਸਤ ਨਹੀਂ......

------0------

ਜਿਸ ਦਿਨ ਸਾਡੀਆਂ ਕਲਮਾਂ ਤਲਵਾਰਾਂ ਹੋ ਜਾਣਾ |

ਬੀਬਾ-ਸਾਊ ਉਸ ਦਿਨ ਹੈ ਸਰਕਾਰਾਂ ਹੋ ਜਾਣਾ |

ਮੁੱਦਤ ਹੋਈ ਗੀਟੇ ਚੁੱਕੀ ਬੱਚੇ ਜੋ ਰਹੀਆਂ,

ਸੋਚਾਂ ਨੇ ਵੀ ਯਕਦਮ ਹੈ ਮੁਟਿਆਰਾਂ ਹੋ ਜਾਣਾ |

------0-------